شعر کردی تقدیم به همشهریای خوبم

هاوار بومه کی ای خدا خدا

خود درمانی که درد بی دوا

خستمو تنیا وی دنیای سرده

لعنت و تف وه هرچی نامرده

وه هرکه دل دام دلم شکان چی

نیه زانم دی دل بوسمه کی

وه هر جای که چم تنیا و غریبم

نیه زانم ارا غم بوه نصیبم

هر روز و هرشو وه سر ری نیشم

جور و سختی عشقمان کیشم

او چو مسه آوارم کردیه

یاد خنیلی بیچارم کردیه

خدا خوی زانی اسیری بومه

خدا حالدان نکیدن چو مه

اسیر زلف هول چو مسم

وه خدا که هر تنی گشت کسم

دنیا وه کامم نیه و نیه

یار بی وفا وه لای مه چیه

ها گرد یکی تر تنیام هیشتیه

وگرد یارگی وه خوش نیشتیه

تف وه ای دنیا ای دنیای فانی

داخم وه دورید خودیش نیه زانی

غریب و تنیام یسه حالمان

نظر وه من که خدای آسمان

آسمان بوار حالم گریایه

دورم وه یارم دلم تنیایه

منم او کسی که بی تو مرم

هر ثانیه هر ناو تو چرم

ویره چم و سر نمه بیاوان

خوه زو رفیقیل وه لام بیاتان

چمو بیستون چو فرهاد کنم

تا که بزانید وه یاد تنم

خدا بسینی حق مه وه تو

بکیشی غربت شوکی تا شو

دنیا دو روژه دل خوش نکه پی

آخه بی وفای تا کی و تا کی

پاییز دنیا نزیکه چو مس

وه هر دسی بید گرید وه او دس